acquisitionsچیست
ادغام، فرآیندی است که یک شرکت دیگر را به تصرف خود درمی‌آورد. به عبارت دیگر، در ادغام، یک شرکت کنترل شرکت دیگری را به دست می‌گیرد تا دارایی‌ها، فناوری‌ها، بازارها یا منابع دیگر آن را به دست آورد.
دلایل زیادی برای ادغام‌ها وجود دارد، از جمله افزایش سهم بازار، کاهش هزینه‌ها، به دست آوردن فناوری یا تخصص جدید و ورود به بازارهای جدید.
انواع acquisitions
ادغام‌ها به روش‌های مختلف انجام می‌شوند. به طور کلی، فرآیند ادغام به چهار دسته اصلی تقسیم می‌شود:
ادغام افقی: زمانی که دو شرکت در یک صنعت و در همان سطح تولید یا توزیع ادغام می‌شوند. مثلاً دو شرکت تولید کننده خودرو.
ادغام عمودی: زمانی که شرکت‌ها در سطوح مختلف تولید یا توزیع ادغام می‌شوند. مثلاً یک تولید کننده خودرو و یک تأمین‌کننده قطعات خودرو.
ادغام همگرا (کانگلومرا): زمانی که شرکت‌ها در صنایع کاملاً متفاوت ادغام می‌شوند. مثلاً یک شرکت تولیدی و یک شرکت رسانه‌ای.
ادغام متمرکز: زمانی که شرکت‌ها محصول مشابهی تولید می‌کنند، اما در بازارهای جغرافیایی متفاوت فعالیت می‌کنند.
هر یک از این نوع ادغام‌ها اهداف و مزایای خاص خود را دارد. بعضی از ادغام‌ها به منظور کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی صورت می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر به منظور دسترسی به بازارهای جدید و افزایش سهم بازار انجام می‌شوند.
1.ادغام افقی
ادغام افقی زمانی رخ می‌دهد که دو شرکت که در همان صنعت و در همان سطح تولید یا توزیع فعالیت می‌کنند، با هم ادغام می‌شوند. این نوع ادغام معمولاً به منظور کاهش رقابت، افزایش سهم بازار، و بهره‌برداری از هم‌افزایی‌ها و صرفه‌های مقیاس صورت می‌گیرد.
مزایا:
کاهش رقابت: با ادغام دو رقیب اصلی، رقابت کاهش می‌یابد و این ممکن است به افزایش قیمت‌ها و بهبود سودآوری منجر شود.
افزایش سهم بازار: با ادغام، سهم بازار شرکت جدید افزایش می‌یابد و این ممکن است به افزایش قدرت چانه‌زنی با تأمین‌کنندگان و مشتریان منجر شود.
بهره‌برداری از هم‌افزایی‌ها: ادغام افقی می‌تواند باعث افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها از طریق به اشتراک گذاری منابع، فناوری‌ها و تخصص‌ها شود.
معایب:
مشکلات نظارتی: ادغام‌های افقی ممکن است با مشکلات نظارتی مواجه شوند، چرا که ممکن است باعث ایجاد انحصار یا کاهش رقابت در بازار شوند.
چالش‌های ادغام فرهنگی: ادغام دو شرکت با فرهنگ‌های سازمانی متفاوت می‌تواند به مشکلات فرهنگی و مدیریتی منجر شود.
هزینه‌های ادغام: فرآیند ادغام ممکن است هزینه‌های بالایی داشته باشد و برخی مواقع به نتایج مورد انتظار نرسد.
مثالی معروف از ادغام افقی، ادغام شرکت‌های دیزنی و فاکس در سال ۲۰۱۹ است که به دیزنی امکان دسترسی به تعداد زیادی از اموال فاکس را داد.
کاهش رقابت
کاهش رقابت یکی از اهداف اصلی بسیاری از ادغام‌ها و اکتساب‌ها، به ویژه در ادغام‌های افقی، است. شرکت‌ها با کاهش تعداد رقبا در بازار می‌توانند به مزایای متعددی دست یابند:
مزایا:
افزایش قیمت‌ها: با کاهش تعداد رقبا، شرکت‌ها ممکن است قدرت بیشتری در تعیین قیمت‌ها به دست آورند، که می‌تواند به افزایش سودآوری منجر شود.
افزایش سهم بازار: ادغام با رقبا می‌تواند به شرکت‌ها اجازه دهد سهم بیشتری از بازار را تصاحب کنند و به رهبر بازار تبدیل شوند.
کاهش هزینه‌ها: کاهش رقابت می‌تواند به کاهش هزینه‌های بازاریابی و تبلیغات منجر شود، زیرا شرکت‌ها نیاز کمتری به تبلیغ محصولات خود در برابر رقبا دارند.
استفاده از منابع مشترک: شرکت‌های ادغام‌شده می‌توانند از منابع مشترک استفاده کنند و هم‌افزایی‌های عملیاتی به دست آورند.
معایب:
مشکلات نظارتی: کاهش رقابت می‌تواند به مشکلات نظارتی منجر شود، زیرا مقامات ضد انحصار ممکن است نگرانی‌هایی درباره ایجاد انحصار یا کاهش رقابت در بازار داشته باشند.
کاهش نوآوری: کاهش تعداد رقبا ممکن است به کاهش نوآوری و کاهش انگیزه برای بهبود محصولات و خدمات منجر شود.
افزایش نارضایتی مشتریان: افزایش قیمت‌ها و کاهش تنوع محصولات ممکن است به نارضایتی مشتریان منجر شود.
در کل، کاهش رقابت می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا مزایای مالی و عملیاتی کسب کنند، اما همچنین ممکن است چالش‌ها و محدودیت‌های نظارتی و اقتصادی به همراه داشته باشد.
2.ادغام عمودی
ادغام عمودی زمانی رخ می‌دهد که شرکت‌ها در سطوح مختلف تولید یا توزیع ادغام می‌شوند. به عبارت دیگر، یک شرکت با تأمین‌کنندگان یا توزیع‌کنندگان خود ادغام می‌شود تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین و فرآیندهای تولید خود به دست آورد.
مزایا:
کاهش هزینه‌ها: ادغام با تأمین‌کنندگان یا توزیع‌کنندگان می‌تواند به کاهش هزینه‌های تولید و توزیع کمک کند.
کنترل بیشتر بر زنجیره تأمین: با ادغام عمودی، شرکت کنترل بیشتری بر کیفیت و زمان‌بندی تحویل مواد اولیه و محصولات نهایی به دست می‌آورد.
افزایش کارایی: ادغام عمودی می‌تواند به بهبود کارایی عملیات و کاهش وابستگی به تأمین‌کنندگان خارجی کمک کند.
معایب:
سرمایه‌گذاری بالا: ادغام عمودی ممکن است نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی داشته باشد.
خطرات ادغام فرهنگی: مانند هر نوع ادغامی، ادغام عمودی نیز ممکن است به مشکلات فرهنگی و مدیریتی منجر شود.
محدودیت در تنوع تأمین‌کنندگان: ادغام با تأمین‌کنندگان خاص ممکن است به کاهش انعطاف‌پذیری و محدودیت در انتخاب تأمین‌کنندگان دیگر منجر شود.
مثالی از ادغام عمودی، ادغام شرکت آمازون با شرکت Whole Foods در سال ۲۰۱۷ است که به آمازون امکان دسترسی مستقیم به زنجیره تأمین مواد غذایی را داد و توانست توزیع محصولات خود را بهبود بخشد.
کاهش هزینه ها
کاهش هزینه‌ها یکی از اهداف اصلی بسیاری از شرکت‌ها است که می‌تواند به افزایش سودآوری و رقابت‌پذیری منجر شود. راه‌های متعددی برای کاهش هزینه‌ها وجود دارد که بستگی به نوع کسب‌وکار و استراتژی‌های آن دارد. در اینجا چند روش رایج برای کاهش هزینه‌ها را معرفی می‌کنم:
بهبود کارایی عملیاتی: بهینه‌سازی فرآیندها و کاهش هدررفت‌ها می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند. این شامل استفاده از فناوری‌های نوین، خودکارسازی و بهبود روش‌های کاری است.
خرید مواد اولیه به صورت عمده: خرید مواد اولیه به صورت عمده و در حجم بزرگتر می‌تواند به کاهش هزینه‌های واحد تولید کمک کند. این روش مخصوصاً برای شرکت‌های تولیدی مفید است.
مذاکره با تأمین‌کنندگان: مذاکره مجدد با تأمین‌کنندگان برای کاهش قیمت‌ها یا به دست آوردن شرایط بهتر می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند.
کاهش هزینه‌های انرژی: استفاده از منابع انرژی پایدار و بهینه‌سازی مصرف انرژی می‌تواند به کاهش هزینه‌های انرژی کمک کند. این شامل بهبود بهره‌وری انرژی و استفاده از تجهیزات کم‌مصرف است.
کاهش هزینه‌های نیروی انسانی: بررسی ساختار سازمانی و بهبود کارایی نیروی انسانی می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند. این شامل آموزش کارکنان و بهبود فرآیندهای مدیریتی است.
کاهش هزینه‌های تبلیغات: بهینه‌سازی استراتژی‌های تبلیغاتی و استفاده از روش‌های تبلیغاتی کم‌هزینه مانند بازاریابی دیجیتال می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند.
مدیریت موجودی: بهینه‌سازی مدیریت موجودی و کاهش موجودی‌های اضافی می‌تواند به کاهش هزینه‌های انبارداری و نگهداری کمک کند.
3.ادغام همگرا (کانگلومرا)
ادغام همگرا، که به عنوان ادغام کانگلومرا نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که شرکت‌ها در صنایع کاملاً متفاوت با هم ادغام می‌شوند. این نوع ادغام‌ها به منظور تنوع بخشیدن به سبد دارایی‌ها و کاهش ریسک کلی کسب‌وکار صورت می‌گیرند.
مزایا:
کاهش ریسک: با تنوع بخشیدن به فعالیت‌ها و ورود به صنایع مختلف، شرکت می‌تواند ریسک کلی خود را کاهش دهد. اگر یک صنعت با رکود مواجه شود، صنایع دیگر ممکن است همچنان موفق باشند.
افزایش فرصت‌ها: ادغام کانگلومرا می‌تواند به شرکت‌ها امکان دسترسی به بازارهای جدید و فرصت‌های رشد جدید را بدهد.
هم‌افزایی‌های مالی: ادغام کانگلومرا می‌تواند به هم‌افزایی‌های مالی و مدیریتی منجر شود که ممکن است به بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها کمک کند.
معایب:
فقدان تخصص: ورود به صنایع جدید ممکن است به فقدان تخصص و تجربه لازم در آن صنعت منجر شود.
چالش‌های مدیریتی: مدیریت یک سبد گسترده از کسب‌وکارها ممکن است به چالش‌های مدیریتی و استراتژیک منجر شود.
مشکلات ادغام فرهنگی: ادغام شرکت‌ها با فرهنگ‌های سازمانی متفاوت ممکن است به مشکلات فرهنگی و مدیریتی منجر شود.
مثالی از ادغام کانگلومرا، ادغام شرکت Berkshire Hathaway با شرکت‌های مختلف در صنایع بیمه، انرژی، تولید و غیره است.
کاهش ریسک
کاهش ریسک یکی از استراتژی‌های کلیدی در مدیریت کسب‌وکار است که می‌تواند به حفظ و تقویت عملکرد شرکت کمک کند. در اینجا چند روش برای کاهش ریسک آورده‌ام:
تنوع‌بخشی: تنوع‌بخشی در محصولات، خدمات و بازارها می‌تواند به کاهش وابستگی به یک منبع درآمد خاص و در نتیجه کاهش ریسک کلی منجر شود.
بیمه: استفاده از بیمه برای محافظت در برابر خطرات مختلف، مانند ریسک‌های مالی، جانی و اموال، می‌تواند به کاهش تأثیرات منفی ریسک‌ها کمک کند.
تحلیل و ارزیابی ریسک: شناسایی، ارزیابی و پایش ریسک‌ها می‌تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات و انجام اقدامات پیشگیرانه کمک کند.
پشتیبان‌گیری از داده‌ها: نگهداری نسخه‌های پشتیبان از داده‌های مهم و استفاده از سیستم‌های بازیابی اطلاعات می‌تواند به کاهش ریسک از دست دادن داده‌ها کمک کند.
قراردادها و توافق‌نامه‌ها: استفاده از قراردادها و توافق‌نامه‌های محکم با تأمین‌کنندگان، مشتریان و شرکا می‌تواند به کاهش ریسک‌های قانونی و تجاری کمک کند.
آموزش و توسعه کارکنان: آموزش کارکنان و توسعه مهارت‌های آن‌ها می‌تواند به کاهش ریسک‌های ناشی از خطاها و اشتباهات انسانی کمک کند.
مدیریت مالی محتاطانه: مدیریت محتاطانه منابع مالی، از جمله داشتن ذخایر نقدی و مدیریت بدهی‌ها، می‌تواند به کاهش ریسک‌های مالی کمک کند.
4.ادغام متمرکز
ادغام متمرکز زمانی رخ می‌دهد که دو شرکت که محصولات مشابهی تولید می‌کنند، اما در بازارهای جغرافیایی متفاوت فعالیت می‌کنند، با هم ادغام می‌شوند. این نوع ادغام به شرکت‌ها امکان می‌دهد که به بازارهای جدید وارد شوند و سهم بازار خود را افزایش دهند بدون این که به تولید محصولات جدید بپردازند.
مزایا:
ورود به بازارهای جدید: ادغام متمرکز به شرکت‌ها امکان ورود به بازارهای جغرافیایی جدید را می‌دهد.
افزایش سهم بازار: با ورود به بازارهای جدید، شرکت می‌تواند سهم بازار خود را افزایش دهد و قدرت رقابتی خود را تقویت کند.
بهره‌برداری از تخصص‌های محلی: شرکت می‌تواند از تخصص و دانش شرکت محلی بهره‌برداری کند.
معایب:
چالش‌های ادغام فرهنگی: مانند سایر انواع ادغام‌ها، ادغام متمرکز نیز ممکن است به مشکلات فرهنگی و مدیریتی منجر شود.
نیاز به سرمایه‌گذاری بالا: ورود به بازارهای جدید ممکن است نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی داشته باشد.
محدودیت‌های قانونی: ورود به بازارهای جدید ممکن است با مشکلات و محدودیت‌های قانونی مواجه شود.
مثالی از ادغام متمرکز، ادغام شرکت مک‌دونالد با شرکت‌های رستورانی محلی در کشورهای مختلف است که به مک‌دونالد امکان ورود به بازارهای جدید و افزایش سهم بازار خود را داده است.
ورود به بازارهای جدید
ورود به بازارهای جدید یکی از استراتژی‌های مهم برای رشد و توسعه کسب‌وکار است. این فرآیند به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا به مشتریان جدید دسترسی پیدا کنند، فروش و درآمد خود را افزایش دهند و در نهایت رقابت‌پذیری خود را تقویت کنند.
راه‌های مختلفی برای ورود به بازارهای جدید وجود دارد:
صادرات: یکی از ساده‌ترین و کم‌ریسک‌ترین راه‌ها برای ورود به بازارهای جدید است. شرکت‌ها محصولات خود را به کشورهای دیگر صادر می‌کنند.
شراکت‌ها و ائتلاف‌ها: همکاری با شرکت‌های محلی یا ایجاد شراکت‌ها می‌تواند به شرکت کمک کند تا به دانش محلی و شبکه‌های توزیع دسترسی پیدا کند.
سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI): شرکت‌ها می‌توانند با ایجاد واحدهای تولیدی یا دفاتر در کشورهای دیگر به بازارهای جدید وارد شوند. این روش سرمایه‌گذاری بیشتری نیاز دارد، اما کنترل بیشتری بر عملیات فراهم می‌کند.
ادغام و اکتساب: خرید شرکت‌های محلی یا ادغام با آن‌ها نیز روشی مؤثر برای ورود به بازارهای جدید است. این روش به شرکت‌ها امکان دسترسی به مشتریان، شبکه‌های توزیع و تخصص محلی را می‌دهد.
فرانچایزینگ: اجازه دادن به دیگران برای استفاده از برند و مدل کسب‌وکار شرکت در بازارهای جدید نیز یکی از روش‌های ورود به بازارهای جدید است. این روش به شرکت امکان می‌دهد که با هزینه کمتر و ریسک پایین‌تر وارد بازارهای جدید شود.
هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب روش مناسب بستگی به استراتژی کلی شرکت، منابع موجود و ویژگی‌های بازار هدف دارد.
دیدگاه بگذارید